Ίσως μην αγαπήσαμε ποτέ πραγματικά αυτό τον τόπο και την κουλτούρα του

-----------------------------

Ακούς συνεχώς συζητήσεις γύρω από το πόσο ωραία είναι στο Παρίσι και η κουλτούρα που διαθέτει, πόσο όμορφα είναι στην Ιταλία και πόσο ξεχωριστή είναι η Ινδία ή η Ιαπωνία που διατηρούν τις αξίες και τις παραδόσεις τους μέχρι σήμερα.

Απολαμβάνουμε τις ΗΠΑ όσοι μπορέσαμε να βρεθούμε εκεί και αγαπάμε το φαγητό της Ισπανίας και της Ελλάδας.

Τι γίνεται όμως με την χώρα μας; Την αγαπήσαμε ποτέ πραγματικά όσοι ζούμε μόνιμα εδώ; Γιατί όσοι ζουν μακριά και στο εξωτερικό για διάφορους λόγους, πάντοτε διατηρούν την Κύπρο στο πιο ζεστό μέρος της καρδιάς τους.

Τι κάνει άλλωστε την χώρα μας ξεχωριστή και ποιες αξίες ή παραδόσεις την εμπερικλείουν; Η γλώσσα που μας έδωσαν είναι Ελληνική, ωστόσο σε λίγους χώρους πλέον βλέπεις να μιλάνε Ελληνικά. Ιδιαίτερα σε καφετέριες ή και εστιατόρια στην ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου και ακόμα περισσότερο στην Λεμεσό, πιο συχνά ακούς να μιλάνε Ρωσικά ή και Αγγλικά παρά Ελληνικά.

Η θρησκεία μας; Από την μια απολαμβάνουμε στα ταξίδια μας το γεγονός ότι κάποιες άλλες χώρες και λαοί είναι τόσο πιστοί στην θρησκεία τους σε σημείο ευλαβικό, αλλά σε κάθε ευκαιρία, βρίσκεις κόσμο να κάνει παράπονο για τις πολλές εκκλησίες και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό που επικρατεί ως θρησκεία στην χώρα μας.

Στην Ινδία για παράδειγμα μέσα στις δραστηριότητες που μπορεί να κάνει ένας τουρίστας είναι η επίσκεψη σε ένα μοναστήρι ενώ κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε τουρίστες που έρχονται στην Κύπρο για πρώτη φορά, επισκεπτόμενοι το Μοναστήρι του Μαχαιρά.

Για τους τουρίστες είναι κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό και άξιο προς επίσκεψη. Για εμάς, ένας ακόμη λόγος (από τους πολλούς) διαμάχης.

Το φαγητό μας; Βρίσκει κανείς εύκολα οφτόν ή σουβλάκι όπως γίνεται στην Κύπρο; Και πάλι θα βρεις τον μέσο Κύπριο να επιλέγει την διεθνή κουζίνα όπως είναι το Ασιάτικο ή το Ιταλικό, σνομπάροντας οτιδήποτε κυπριακό ως κάτι το «χωριάτικο».

Δυστυχώς οτιδήποτε ξενικό είναι για εμάς κάτι ιδιαίτερο, κάτι άξιο προς δοκιμή, ακόμα κι αν ποιοτικά ίσως να μην είναι και τόσο καλό. Χάθηκε το μέτρο…

Από την άλλη, λίγες είναι οι φορές που στηρίζουμε το δικό μας, το Κυπριακό. Πόσοι από εσάς άλλωστε ψάξατε για κυπριακή μπανάνα αντί του Εκουαδόρ στις αγορές σας σε μια φρουταρία;

Για τους τουρίστες η Κύπρος είναι ένα επίγειος παράδεισος για όσα προσφέρει. Ο ήλιος, η θάλασσα, το φαγητό, το κρασί, η λούντζα, το σιηρομέρι, ο σιοσιούκος, το κρασί, η ζιβανία και ακόμα παραπάνω.

Αν αγαπούσαμε λίγο περισσότερο την κουλτούρα μας, τις αξίες και τις παραδόσεις μας, ίσως να νιώθαμε και πιο περήφανοι σαν Κύπριοι. Αντί τούτου, υποτιμάμε οτιδήποτε κυπριακό. Από την διάλεκτο μέχρι το φαγητό, ως τα υπέροχα χωριά που μπορεί κανείς να επισκεφτεί αυτή την περίοδο.

Λίγο περισσότερο να αγαπούσαμε αυτό τον τόπο, αυτός ο τόπος θα ήταν καλύτερος…